Miechunka rozdęta: chińskie lampiony w karnawale

Niecny proceder zaśmiecania środowiska chińskimi lampionami miłości wciąż jeszcze jest przez niektórych praktykowany, chociaż na szczęście wzrasta społeczna świadomość szkodliwości tego paskudztwa. Zdecydowanie zdrowszym rozwiązaniem będzie wyhodowanie chińskich lampionów we własnym ogródku, ale uwaga: nawet na grządkach mogą stać się uciążliwą plagą...

Chińskie lampiony miłości radośnie i beztrosko wypuszczane w przestworza nieraz już zrobiły niemałą zadymę, a to podczas Nocy Kupały w Poznaniu, a to spadając na Warszawskie Zoo.

Wypuszczania lampionów oficjalnie zakazano już w Austrii, Australii, Brazylii, Hiszpanii, Niemczech, Nowej Zelandii, części Kanady i Stanów Zjednoczonych. W Tajlandii przyłapanie na frywolnym uwalnianiu lampionów (zwanych także lampionami szczęścia) może grozić nawet karą śmierci. Pełnia szczęścia, jak widać, wiąże się tam ze sporą dawką adrenaliny.

Nie wchodząc w zatargi z organami porządku publicznego i pozostając w zgodzie z literą prawa chińskie lampiony w dowolnej liczbie możemy wyprodukować, na szczęście, także na własnych grządkach. Nie mam tu oczywiście na myśli płonących ogniem szybujących  wynalazków, ale płonące czerwienią owoce miechunki rozdętej (Physalis  alkekengi), które również nazywane są chińskimi lampionami.

Roślina ta jest blisko spokrewniona i bardzo podobna do miechunki pomidorowej zwanej także rodzynkiem brazylijskim, któremu poświęciłem jeden z moich pierwszych postów na blogu. W odróżnieniu od swojego krewniaka miechunka rozdęta jest jednak znacznie bardziej ozdobna i łatwiejsza w uprawie.

Po lewej: torebka miechunki peruwiańskiej (rodzynka brazylijskiego) jest żółta, a wewnątrz skrywa żółtą jagodę.

Po prawej: miechunka rozdęta ma pomarańczowoczerwone torebki z czerwoną jagodą w środku.

Jak uprawiać miechunkę rozdętą?

Jej uprawa nie przedstawia większych trudności. Miechunka ta jest rośliną wieloletnią, zimującą w gruncie w postaci białych, długich kłączy. Można wykopać je jesienią u zaprzyjaźnionego ogrodnika, który jest już jej szczęśliwym posiadaczem i posadzić we własnym ogródku, zakopując kłącza na głębokości kilku centymetrów. Miejsca posadzenia nie trzeba zabezpieczać przed zimą bo miechunka rozdęta to twardy zawodnik i nawet silne mrozy jej niestraszne. Chyba, że spodziewamy się zimy stulecia wtedy można dla spokojnego sumienia okryć ją kilkoma choinkowymi gałązkami, na przykład ze zużytego bożonarodzeniowego drzewka.

Decydując się na uprawę miechunki z nasion, wspaniałych ognistych lampionów doczekamy się dopiero w następnym sezonie. Co prawda wysiana odpowiednio wcześnie (w marcu do doniczek) i wysadzona na zagony w maju miechunka ma szansę zakwitnąć i zawiązać pierwsze owoce, jednak nie zdążą się one prawidłowo wybarwić przed nadejściem zimy.

Powyżej: sadzonki miechunki gotowe do przepikowania na grządki (po lewej) i te same rośliny jesienią, zawiązujące już pierwsze owoce.

Kwiaty miechunki rozdętej przypominają kwiaty ziemniaka, ale przecież nie one są tutaj najważniejsze.

Powyżej: wyrastające wiosną pędy miechunki (po lewej) i kwitnąca roślina (po prawej)

Uwaga: rozsądnie zaplanujmy miejsce dla tej rośliny. Jeśli spodoba jej się wybrane przez nas stanowisko (żyzna, pulchna gleba i dużo słońca), może rozrastać się w szybkim tempie kolonizując coraz to większy obszar, a dłubanie w ziemi w poszukiwaniu jej kłączy nie należy do najłatwiejszych i najprzyjemniejszych zadań.

Suszenie miechunki: na nietoperza!

Zastosowań chińskich lampionów jest mnóstwo: można zjadać czerwone jagody znajdujące się wewnątrz ozdobnych, zrośniętych kielichów; można ścinać i suszyć całe pędy lub pojedyncze owoce i wykorzystać je do suchych bukietów, wianków i jesiennych kompozycji; można też pozostawić je na grządkach jako długotrwałą ozdobę rabat.

Spokojnie, to tylko... przyjacielskie odwiedziny. Miechunkę rzadko atakują szkodniki.

Chcąc wysuszyć całe łodygi miechunki obwieszone kolorowymi torebkami, nie należy stosować metody powszechnej przy suszeniu większości kwiatów, czyli głową (kwiatem) w dół. Miechunkę suszymy w naturalnej pozycji, wkładając żywe jeszcze łodygi do naczynia bez wody, lub wieszając je w przewiewnym miejscu powiązane w pęczki na szczytach pędów. Wszystkie liście można od razu usunąć. „Lampiony” nabierają płomiennych kolorów z końcem lata, przebarwiając się stopniowo z zielonych, poprzez żółte i pomarańczowe, aż do zupełnie czerwonych. Ścinając pędy w odpowiednim momencie możemy uzyskać prawdziwie tęczowe suszki. I niestety, tylko niebieskiego w tej tęczy brak.

Lampiony nabierają rumieńców.

Miechunkowe lampiony i koronki

Pomarańczowoczerwone kielichy, przypominające w dotyku papierowe torebki są niebywale atrakcyjne same z siebie, ale ozdobą do kwadratu będą także ażurowe kielichy – szkielety rozdętych torebek. Długo głowiłem się nad tym, jak taki efekt osiągnąć. Jak sprawić, żeby miękka tkanka uległa rozkładowi pozostawiając samo żyłkowane „rusztowanie” i nie niszcząc przy tym czerwonej jagody znajdującej się w środku? Moczenie owocu w roztworach różnych detergentów nie przynosiło pożądanego rezultatu, aż z pomocą przyszła sama natura. Tworzeniu się pięknych koronkowych konstrukcji sprzyja jesienna deszczowa aura. Kiedy powietrze przez długi czas jest wilgotne, dojrzałe „papierowe” torebki powoli zaczynają się rozkładać pozostawiając samo żyłkowanie. I to jest dopiero zdumiewający efekt, na który warto czekać. Naturze można trochę pomóc, spryskując ukradkiem lampiony wodą. Doczekawszy się tych delikatnych cudeniek, niezliczone możliwości aranżacyjne staną przed nami otworem...

Wilgotna aura sprzyja rozkładaniu się lampionów.

Kolorowego karnawału z chińskimi lampionami! Tymi miechunkowymi, oczywiście :)