środa, 10 września 2014

Wystawa "Zieleń to Życie" 2014 – podsumowanie

Tegoroczna edycja warszawskiej wystawy już za nami. Jak zrozumiałem różnicę pomiędzy targami a wystawą i gdzie wymienić lajka na otwieracz? Zieleń to Życie zaskoczyła mnie niejednokrotnie, chociaż apetyt miałem na znacznie więcej...









Na odbywającą się w tym roku po raz 22 Międzynarodową Wystawę Zieleń to Życie trafiłem po raz pierwszy. Była to przygoda pełna różnorodnych wrażeń, którą zdecydowanie warto było przeżyć, ale niekoniecznie powtórzyć…

W drodze na miejsce wystawy (która odbywała się na terenie Centrum EXPO XXI przy ulicy Prądzyńskiego 12) poczułem się lekko zaniepokojony. „Takie wielkie wydarzenie, a nigdzie nie widać żadnych reklam...” – pomyślałem. Na teren wystawy dojechałem środkami komunikacji miejskiej poruszającymi się wielkimi arteriami, ale na żadne drogowskazy informujące o wydarzeniu nie natrafiłem. Mapki wujka Google w smartfonie znów okazały się niezastąpione w dotarciu na właściwe miejsce. U bram budynku odwiedzających witał potężny świerk zakleszczony w metalowych łapach przesadzarki drzew. Wyglądało to imponująco i obiecująco jednocześnie, więc w podskokach, slalomem popędziłem do środka budynku...


Tam podczas rejestracji oznakowano mnie identyfikatorem, wręczając jednocześnie torbę z wszelkimi materiałami pomocnymi podczas poruszania się po wystawie. Każde moje wejście i wyjście z hali zostało skrupulatnie zarejestrowane przez obsługę skanującą kod na identyfikatorze. Tutaj należy się szczera pochwała dla organizatorów za profesjonalne przygotowanie imprezy i obsługę gości.
Początkowego wersalu było sporo toteż z każdym kroczkiem moje oczekiwania pęczniały…

Bardzo chciałbym pięknie i z gracją opowiedzieć o całym wydarzeniu a nie skupiać się tylko na jego małych epizodach, ale na odbiór całego wydarzenia wpływ miał przecież każdy z tych 253 prezentujących się wystawców i każdy powinien dołożyć wszelkich starań, aby zainteresować nawet pozornie niezainteresowanego odbiorcę. A ponieważ uwielbiam małe smaczki, kilka z nich szczególnie zapadło mi w pamieć:

Pierwsze wspomnienie: widzę przyjemnie urządzone stoisko wydawnictwa Burda Media (Mój Piękny Ogród, Sielskie Życie, Kocham Ogród, etc.) Radośnie podchodzę i zapytowywuję: „Ooo, Kocham Ogród ! To Wasze nowe pismo, prawda? A czym się różni od Mojego Pięknego Ogrodu?” I bezcenna odpowiedź: „Yyy… no... w sumie to... nazwą?”

Wspomnienie drugie: stoisko firmy Gebr.Valkering. Główny asortyment: cebule ozdobnych czosnków. Cebulkę każdej z prezentowanych odmian można od razu kupić. Każdą odmianę można zobaczyć na żywo w pełnej okazałości, chociaż pora kwitnienia ozdobnych czosnków dawno już za nami. Próbuję zrobić jakieś zdjęcie, jednak to nie lada wyczyn bo na stoisku są tłumy odwiedzających. Po pierwszych trzech godzinach pierwszego dnia wystawy cebulki się kończą. A ja dalej czekam na swoją kolej. Po zdjęcia. Cebulek. Czosnków ozdobnych. Da się?




Wspomnienie trzecie: „Proszę Pana! Mamy konkurs! Proszę polubić nasz fanpage na facebooku i dostanie Pan prezent! Ma Pan smartfona? Proszę wpisać Chomik Gdów i polajkować. Gotowe? To losujemy nagrodę! Jest! Otwieracz! Gratuluję!" Pięć minut później nadal stoję z otwieraczem w ręku, skonfundowany, w towarzystwie figurek Świętej Rodziny znajdujących się w ofercie hurtowni i będących... hmm... "ozdobą" stoiska. Deal roku? ;)

Wspomnienie czwarte: stoisko pisma Mam Ogród. Podchodzę lekko speszony, bo na Gardenii jakoś mi się nie udało i później żałowałem. „Dzień dobry, prowadzę takiego bloga i…” „Ach to pan… !!!” Ego połaskotane, ale i bez tego wszystkie panie niezmiernie przyjazne i roześmiane. „Ale muszą mieć fajnie w redakcji” – taka myśl towarzyszy mi do dzisiaj. 

Wiosenne targi Gardenia (podsumowanie TUTAJ) w porównaniu do sierpniowej wystawy Zieleń to Życie były prawdziwym kipiącym huraganem różnorodności. Tam każdy przy swoim stoisku dosłownie „targował” – zachęcał, zaczepiał, pokazywał, opowiadał, przedstawiał… ale tu było inaczej. Tutaj najczęściej „wystawiano”. Czyżby zmęczenie materiału na koniec sezonu?

Mimo wszystko kilka stoisk mocno przykuwało uwagę, jak np. eleganckie stoisko Szkółki Kurowski:



Szkółki Piech postawili na wyraziste przetaczniki, które okazały się strzałem w dziesiątkę - przyciągały spojrzenia wszystkich przechodzących w pobliżu osób...


Szkółka roślin ozdobnych Mój Ogród prezentowała szeroki wybór roślin iglastych, ciekawie prezentowało się u nich zestawienie pęczków gałązek rożnych gatunków:


Szkółka Clematis. Źródło dobrych pnączy tonęli w przepięknych powojnikach...



Na prawo i lewo wylewały się hortensje, rozchodniki okazałe, wrzosy, przeróżne odmiany traw... czyli wszystko, co oferuje nam późne lato...





I oczywiście cebulki kwiatów kwitnących wczesna wiosną, ponieważ teraz własnie nastała pora ich sadzenia...

Był również konkurs florystyczny (jak to zwykle na tego typu imprezach bywa), jednak mnie takie instalacje nie do końca przekonują:



Podsumowując, było bardzo różnie. Czasem lepiej, czasem gorzej. Dwie duże hale wystawowe wypełnione po brzegi wciąż jednak były ZNACZNIE mniejsze niż podczas targów Gardenia, a stoiska – chociaż niektóre bardzo piękne – przygotowane już bez takiego rozmachu. Różnorodność wystawców także była mocno okrojona. Po tym, jak w zeszłym roku przeczytałem peany na cześć tej wystawy u Ogrodnika Tomka byłem pełen nadziei i oczekiwań. Jedne i drugie rozwiały się bardzo szybko: w 3-4 godziny obszedłem kilkukrotnie obie hale i mini kiermasz. I już nie za bardzo było co robić: zabrakło atrakcji, "fajerwerków". Ot, taka sobie wystawa na której można być i fajnie być. Ale czy „trzeba być” albo czy warto wrócić? Już niekoniecznie.

A jakie są Wasze wrażenia?


7 komentarzy:

  1. Czekałam na dobrą relację i fajnie, że się doczekałam. Na Zieleń czaję się od jakiegoś czasu, zwłaszcza po entuzjastycznym opowiadaniu o nieliczonych wspaniałościach u rzeczonego Tomka:) W tym roku targi przegrały z kretesem na rzecz odwiedzin u Kasi B i jak widać nie mam czego żałować. Pisma w zdecydowanej większości nie różnią się niczym prócz tytułów (niestety), co widać często po TYCH SAMYCH zdjęciach w kilku różnych pismach. No ale takie widać prawa rynku, choć Panie mogły błyskotliwiej odpowiedzieć. Mi pozostaje tylko zaprosić Cię do Poznani na przyszłoroczną Gardenię, na której z pewnością będę i przy okazji której postaram się zwerbować nieco większe niż zeszłoroczne grono:) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj tak, te pisma różnią się głównie tytułami. Czasem nachodzi mnie ochota na zakup jakiegoś czasopisma ogrodniczego, więc przeglądam i kartkuję różności w poszukiwaniu czegoś, co mnie zainteresuje i skłoni do zakupu... no i niestety nic z tego. Sztampa, dużo obrazków, mało konkretnych treści. Ot taka "Pani domu" czy inne "Naj" w wydaniu ogrodniczym.
      Do czytania, a nie oglądania obrazków pozostają "Działkowiec" i "Zieleń to życie". Polecacie któreś z nich?
      Do tej pory w ramach edukacji ogrodniczej wybierałam raczej internet, bo prasa mnie nie zachwyciła niczym szczególnym.

      Ciekawa relacja. Muszę przyznać, że po otoczce wokół tego wydarzenia spodziewałam się wielkich ogrodniczych fajerwerków, a nie przeciętnej, poprawnej wystawy, jaka wyłania się z tego opisu.
      Impreza u Kasi B. wydaje się w tej sytuacji niezłym zagrożeniem dla frekwencji na targach ;-) Ma tak dobre opinie, że aż chce się tam pojechać za rok.

      Usuń
  2. Czyżbyś szukał ideału? ;) Nie byłam na Gardenii, więc nie mam porównania, ale na Zieleń to życie na pewno wrócę jeszcze nie raz - nie dla tych panów i pań, którzy chcieliby się urwać jak najszybciej i mają w nosie zwiedzających, siedząc do nich tyłem, zamiast promować swoje stoisko, lecz dla pasjonatów, których tam nie brakuje i którzy tworzą atmosferę. I dla roślin przede wszystkim. Poza tym domyślam się, że może być różnica w klimacie między dniem dla profesjonalistów, a tym dla pozostałych amatorów ogródków, takich jak ja. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Czekałam z przeczytaniem Twojej relacji dopóki nie napisałam swojej. Nie chciałam się nie sugerować... Spodziewałam się po Tobie nieco więcej jadu ;) He he no ale fakt, że dramatu na "Zieleń to życie" nie było. Mnie osobiście wkurzył naganiacz parkingowy, który serdecznie zapraszał do garażu ale nie uprzedził, że godzina kosztuje aż 6 zł 0_o Zrobiłeś świetne zdjęcia, dla mojego aparatu był niestety za ciemno... I też nie miałam czasu/cierpliwości stać w kolejkach do niektórych stoisk. Jeśli chodzi o czasopisma ogrodnicze, znam wydawnictwo BURDA bardzo dobrze, wprawdzie od strony tytułów modowych, no ale można podsumować "Jaki pan, taki kram". Zamieszczają stockowe zdjęcia bo robienie własnych sesji w PL jest dla nich zbyt kosztowne. W innych czasopismach też królują przedruki. Dlatego najlepiej jest prenumerować ogrodnicze magazyny zagraniczne, polecam! Ceny 70% niższe niż w empiku a przyjemność czytania (i oglądania) niezastąpiona! Plus opłaca się kupować kolekcje używanych gazet na ebayu, skarby za grosze! Pozdrowienia + następnym razem odezwij się jak będziesz w Wwie! P.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Widzę, że dorobiłem się reputacji węża :) Ja się nie czepiam (nie teraz ;)) czasopism jako takich, tylko bardziej na zasadzie: "no z czym do ludzi?"; trzeba wiedzieć co się ma, gdzie się jedzie i w jakim celu. Hostessy były miłe i sympatyczne, ale nie wiedziały nic o produkcie, który rozdawały. Ostatecznie i tak nie żałuję że odwiedziłem wystawę i życzę sobie żeby takich wydarzeń było więcej, a wystawcy by coraz bardziej się starali. Wszystkim to wyjdzie tylko na lepsze ;)

      Usuń
    2. Dokładnie, lepiej żeby było takich targów jak najwięcej. Z mojej perspektywy wynika że i tak coraz ciekawsze rośliny się promuje/sprzedaje, już nie tylko tuje ;) A że ogłady PR-owej niektórym handlowcom brak, to jeszcze nie koniec świata. Może nawet i lepiej, że nie nauczyli się jeszcze "rynkowej manipulacji".

      Usuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...